ถ้าคุณโดนแฟนทิ้งไปโดยไม่มีคำบอกกล่าวใดๆเลย ทั้งๆที่อยู่ด้วยกันมาเกือบจะครบ 10 ปีในอีก 3 เดือนข้างหน้านี้ เราอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เค้ายังไม่มีอะไรเลย ไม่มีแม้แต่คนในครอบครัวที่จะดูแลเค้า เราดูแลเค้าอยู่เคียงข้างเค้าจนเค้าเรียนจบวิศวะคอม ได้งานทำมีเงินเดือน เค้าก็เริ่มเปลี่ยนไป เจ้าอารมณ์ใส่เราโดยไม่มีเหตุผล ชอบเที่ยวกลางคืนกับเพื่อนๆตามผับตามร้านเหล้า ทุกครั้งที่ออกไปเที่ยวก็จะกลับมาตอนเช้าของอีกวัน แล้วก็จะหลับจนเย็น ทุกครั้งที่ไปก็จะมีไลน์ของสาวบริการตามสถานที่เที่ยวเหล่านั้นแอดมาตลอด เราเคยถามว่าทำไม เค้าก็ตอบว่าแค่คุยสนุกๆไม่มีอะไร เราก็เชื่อใจให้เกียรติเค้าเสมอมา
วันที่ 25-26 ธันวาที่ผ่านมาเค้าทานเลี้ยงกับที่แผนก และเลี้ยงรวมทั้งบริษัท เค้าก็กลับมาเช้าทั้ง 2 คืน
วันที่ 27 ธันวา เค้าบอกเราว่าเดี๋ยวเค้าจะออกไปทำธุระแล้วเลยไปหาแม่กับยาย เราก็ถามว่าอยากทานอะไรตอนเย็นเราจะเตรียมไว้ให้ เค้าบอกตามใจเราเลย เค้าคงกลับประมาณ 4-5 โมงเย็น พอบ่าย 3 เค้าก็กลับเข้ามาเอาเสื้อไป 1 ตัว บอกจะไปค้างบ้านยายคืนนึง แล้วก็รีบออกไป
รุ่งเช้าวันที่ 28 ธันวา เราทำของใส่บาตรแล้วขับรถไปหาเค้าที่วัดตรงข้างบ้านยายเค้า คิดว่าจะได้ใส่บาตรเลย บ้านยายติดแม่น้ำไม่มีที่จอดรถ เค้าจะต้องจอดรถที่ลานจอดรถของวัด แต่ปรากฏว่าเราไปถึงตั้งแต่ตี 5 ครึ่ง ไม่มีรถเค้าจอดที่นั่นเลย เราก็รู้ทันทีว่าเค้าโกหกเราเรื่องไปค้างบ้านยาย เราลองแวะไปที่คอนโดของเค้าที่ปิดทิ้งไว้นานแล้ว เค้าก็ไม่อยู่ เราขับกลับไปรอที่ข้างบ้านยายอีกจนถึง 10 โมง ก็ไม่เห็นเค้าเลยตัดสินใจโทรหา โทรไป 3 สายเค้าถึงรับเสียงแบบงัวเงียมาก เราถามว่าอยู่ไหนคะ เค้าตอบมาว่าอยู่ที่บ้านยายเดี๋ยวจะพาแม่ไปทำบุญ เราเลยบอกไปว่าเราก็อยู่ที่ข้างบ้านยาย ทำไมไม่เห็นรถเค้าเลย เค้าตอบกลับมาว่า OK แล้วก็ตัดสายไปเฉยๆ เราเจ็บที่รู้ว่าเค้าโกหกแต่ก็ทำได้แค่ขับรถกลับบ้าน มารอเค้าที่บ้าน คิดว่าบ่ายๆเย็นๆเค้าก็คงกลับมา
เรารอเค้าทั้งวันจนค่ำเผลอหลับไป สะดุ้งตื่นมาอีกทีดูนาฬิกาเป็นเวลาเที่ยงคืนครึ่ง เราก็เลยโทรถามว่าอยู่ไหนแล้วคะ เรารอทานข้าวจนหลับไป พรุ่งนี้ไปทำบุญกันค่ะ เค้าตอบว่าเค้าไม่กลับแล้วช่วยเก็บเสื้อผ้าให้เค้าด้วย เราถามว่ามันคืออะไร เค้าก็ตะหวาดกลับมาว่าก็จะไปอยู่คอนโด แล้วก็วางสายไป
เราพยามโทรไปอีกหลายสายก็ไม่รับ เราไลน์ไปก็ไม่อ่าน เราทำได้แค่เก็บเสื้อผ้าให้เค้าแล้วขับเอาไปให้เค้าที่คอนโด เราถามว่าเค้าจะมาอยู่คอนโดกับใคร เค้าตอบว่าอยู่คนเดียว ไม่มีคำอธิบายอะไร เราเจ็บ เจ็บจนไม่รู้จะพูดอะไร
เมื่อวานวันที่ 31 ธันวา เรานัดกันไว้ว่าจะไปสวดมนต์ข้ามปีที่วัดที่เราไปกันทุกปี เราไลน์ไปเตือนเค้า เค้าตอบกลับมาว่าไม่รับปากนะ แล้วสุดท้ายเราก็ไปสวดมนต์คนเดียว สวดเผื่อเค้าด้วย
เราอยู่คนเดียวแบบเจ็บๆ เราพยามหลอกตัวเองว่าเราทนได้ เราไม่ได้ผิดอะไรเลย ที่ผ่านมาเราดูแลเค้าทุกอย่าง
ถึงวันนี้มันผ่านมาแล้ว 5 คืนกลับ 6 วัน
กลางวันเราเหมือนจะเข้มแข็ง ไปเยี่ยมแม่ เยี่ยมญาติๆ พาแม่ไปทำบุญ ทานข้าว ซื้อของ เรายิ้มแย้มไม่มีใครรู้ว่าเราสะอื้นอยู่ในอก
แต่พอตกเย็นเราเริ่มอ้างว้าง กลางคืนเรานอนร้องไห้จนหลับ แล้วก็สะดุ้งตื่นมาเกือบทุกชั่วโมง ตื่นมาพบกับความทรมาน มันเจ็บลึกจนไม่อยากหายใจ
เราไม่รู้ว่าเราจะต้องเป็นแบบนี้ไปอีกกี่วัน มันถึงจะลดความเจ็บลงได้ เราพยามดูหนัง ฟังเพลง จัดบ้าน อ่านหนังสือ สวดมนต์ ทำทุกอย่างที่จะให้ลืม แต่มันไม่ช่วยอะไรเลยค่ะ
เพื่อนๆใครมีวิธีที่จะทำให้มันหายเจ็บ หรือเจ็บลดลงกว่านี้ ช่วยแนะนำเราทีนะคะ เราไม่เคยรู้สึกแย่ขนาดนี้มาก่อนเลย
ทำยังไงจะเลิกเจ็บปวดได้เร็วที่สุด ใครก็ได้ช่วยบอกที ?????
วันที่ 25-26 ธันวาที่ผ่านมาเค้าทานเลี้ยงกับที่แผนก และเลี้ยงรวมทั้งบริษัท เค้าก็กลับมาเช้าทั้ง 2 คืน
วันที่ 27 ธันวา เค้าบอกเราว่าเดี๋ยวเค้าจะออกไปทำธุระแล้วเลยไปหาแม่กับยาย เราก็ถามว่าอยากทานอะไรตอนเย็นเราจะเตรียมไว้ให้ เค้าบอกตามใจเราเลย เค้าคงกลับประมาณ 4-5 โมงเย็น พอบ่าย 3 เค้าก็กลับเข้ามาเอาเสื้อไป 1 ตัว บอกจะไปค้างบ้านยายคืนนึง แล้วก็รีบออกไป
รุ่งเช้าวันที่ 28 ธันวา เราทำของใส่บาตรแล้วขับรถไปหาเค้าที่วัดตรงข้างบ้านยายเค้า คิดว่าจะได้ใส่บาตรเลย บ้านยายติดแม่น้ำไม่มีที่จอดรถ เค้าจะต้องจอดรถที่ลานจอดรถของวัด แต่ปรากฏว่าเราไปถึงตั้งแต่ตี 5 ครึ่ง ไม่มีรถเค้าจอดที่นั่นเลย เราก็รู้ทันทีว่าเค้าโกหกเราเรื่องไปค้างบ้านยาย เราลองแวะไปที่คอนโดของเค้าที่ปิดทิ้งไว้นานแล้ว เค้าก็ไม่อยู่ เราขับกลับไปรอที่ข้างบ้านยายอีกจนถึง 10 โมง ก็ไม่เห็นเค้าเลยตัดสินใจโทรหา โทรไป 3 สายเค้าถึงรับเสียงแบบงัวเงียมาก เราถามว่าอยู่ไหนคะ เค้าตอบมาว่าอยู่ที่บ้านยายเดี๋ยวจะพาแม่ไปทำบุญ เราเลยบอกไปว่าเราก็อยู่ที่ข้างบ้านยาย ทำไมไม่เห็นรถเค้าเลย เค้าตอบกลับมาว่า OK แล้วก็ตัดสายไปเฉยๆ เราเจ็บที่รู้ว่าเค้าโกหกแต่ก็ทำได้แค่ขับรถกลับบ้าน มารอเค้าที่บ้าน คิดว่าบ่ายๆเย็นๆเค้าก็คงกลับมา
เรารอเค้าทั้งวันจนค่ำเผลอหลับไป สะดุ้งตื่นมาอีกทีดูนาฬิกาเป็นเวลาเที่ยงคืนครึ่ง เราก็เลยโทรถามว่าอยู่ไหนแล้วคะ เรารอทานข้าวจนหลับไป พรุ่งนี้ไปทำบุญกันค่ะ เค้าตอบว่าเค้าไม่กลับแล้วช่วยเก็บเสื้อผ้าให้เค้าด้วย เราถามว่ามันคืออะไร เค้าก็ตะหวาดกลับมาว่าก็จะไปอยู่คอนโด แล้วก็วางสายไป
เราพยามโทรไปอีกหลายสายก็ไม่รับ เราไลน์ไปก็ไม่อ่าน เราทำได้แค่เก็บเสื้อผ้าให้เค้าแล้วขับเอาไปให้เค้าที่คอนโด เราถามว่าเค้าจะมาอยู่คอนโดกับใคร เค้าตอบว่าอยู่คนเดียว ไม่มีคำอธิบายอะไร เราเจ็บ เจ็บจนไม่รู้จะพูดอะไร
เมื่อวานวันที่ 31 ธันวา เรานัดกันไว้ว่าจะไปสวดมนต์ข้ามปีที่วัดที่เราไปกันทุกปี เราไลน์ไปเตือนเค้า เค้าตอบกลับมาว่าไม่รับปากนะ แล้วสุดท้ายเราก็ไปสวดมนต์คนเดียว สวดเผื่อเค้าด้วย
เราอยู่คนเดียวแบบเจ็บๆ เราพยามหลอกตัวเองว่าเราทนได้ เราไม่ได้ผิดอะไรเลย ที่ผ่านมาเราดูแลเค้าทุกอย่าง
ถึงวันนี้มันผ่านมาแล้ว 5 คืนกลับ 6 วัน
กลางวันเราเหมือนจะเข้มแข็ง ไปเยี่ยมแม่ เยี่ยมญาติๆ พาแม่ไปทำบุญ ทานข้าว ซื้อของ เรายิ้มแย้มไม่มีใครรู้ว่าเราสะอื้นอยู่ในอก
แต่พอตกเย็นเราเริ่มอ้างว้าง กลางคืนเรานอนร้องไห้จนหลับ แล้วก็สะดุ้งตื่นมาเกือบทุกชั่วโมง ตื่นมาพบกับความทรมาน มันเจ็บลึกจนไม่อยากหายใจ
เราไม่รู้ว่าเราจะต้องเป็นแบบนี้ไปอีกกี่วัน มันถึงจะลดความเจ็บลงได้ เราพยามดูหนัง ฟังเพลง จัดบ้าน อ่านหนังสือ สวดมนต์ ทำทุกอย่างที่จะให้ลืม แต่มันไม่ช่วยอะไรเลยค่ะ
เพื่อนๆใครมีวิธีที่จะทำให้มันหายเจ็บ หรือเจ็บลดลงกว่านี้ ช่วยแนะนำเราทีนะคะ เราไม่เคยรู้สึกแย่ขนาดนี้มาก่อนเลย